Anatomy human

நடக்கும் போது கால்களில் இடரும் கற்களை நான் எப்போதும் கவனித்திருக்கிறேன், அவை வித விதமான வண்ணங்களில் கொட்டிக் கிடக்கும், சில வெண்ணிறத்தில் பளபளக்கும், சில பளிங்கு போல மினுமினுக்கும், துளைகள் நிரம்பிய கருங்கற்கள் சிலவும், மண்ணுக்குள் பொதிந்திருக்கும், சில கற்களைச் சேமித்துக் கொண்டதும் உண்டு, ஏனெனில் அவை அத்தனை அழகான கற்கள், புளிய மரத்தைக் கடந்து பின் ஒரு ஏற்றத்தில் மண்டிக் கிடக்கும் சப்பாத்திக் கள்ளி, அது ஒரு கள்ளி வகைத் தாவரம், முட்கள் நிரம்பிய உயரமாய் வளரும் அவற்றின் தண்டுகள் சப்பாத்தியை நினைவு படுத்துவதால் அந்தப் பெயர், அந்தக் கள்ளியின் பழங்கள் அத்தனை சுவையானவை. எப்போதாவது அவற்றைப் பறித்துக் கொடுக்கும் அப்பா, முட்களை நீக்கி அவற்றின் உள்ளே இருக்கும் சதைப் பகுதியை எனக்கு ஊட்டியது சிவப்பாய் நாக்கில் இன்னும் ஒட்டிக் கொண்டிருக்கிறது பாருங்கள், பாதையின் இரண்டு புறமும் இப்போது வேலி வந்து விடுகிறது, அவை பிஞ்சைக் காடுகள் என்று சொல்லப்படும் புன்செய் நிலத் தோட்டங்கள், அவற்றின் உள்ளே பருத்தியும், கம்பும், கேழ்வரகும், தட்டைப்பயிரும், கடலையும் கொட்டிக் கிடக்கும், வேலிகளின் மீது படர்ந்து கிடக்கும் குன்றிமணி விதைகள், குன்றிமணிக் காய் என்பது சிவப்பும், கருப்பும் 70:30 விகிதத்தில் கலந்து கிடக்கும் சிறு உருண்டை, அவை மிக நேர்த்தியாக செய்யப்பட்டவை போலவே இருக்கும், குன்றிமணிகளைப் பைகளில் நிரப்பியபடி இடையில் கிடைக்கும் சூரங்காய், சூரங்காய் என்பது ஒரு வகைக் கொடியில் காய்க்கும் காய் அது பச்சை நிறத்திலும், அதன் பழம் கருப்பு நிறத்திலுமாய்க் காணக் கிடைக்கும், அதன் சுவை இனிப்பும் புளிப்பும் கலந்த ஒரு அற்புதமான கலவை.

காலைப் பொழுதுகள் ஒரு கிராமத்தில் இருந்து தான் பிறந்து வருகின்றன, செம்பழுப்பு நிறத்தில் வானமும், நார்த்தை மரத்துக் குருவிகளும் துயில் எழுப்ப நாம் புதிதாய்ப் பிறந்திருப்போம், மலையடிக் குளியல் ஒரு தொலைதூரத்தில் நிகழ்ந்தாலும், ஐயாவின் கரம் பற்றிப் பிஞ்சைக் காடுகளின் வழியே அதன் பயணம் கால காலத்திற்கும் நிலைத்திருக்கும், வழியில் தட்டுப்படும் வெள்ளை நிற முயல்கள் ஏறத்தாழ இப்போது அழிந்திருக்கும் என்று நினைக்கிறேன், ஓரிதழ்த் தாமரையின் மருத்துவக் குணங்கள், வேலிகளில் படர்ந்திருக்கும் "ப்ளோரா மார்னிங்" பூக்கள் என்று அறிமுகம் செய்து கொண்டே வேப்பங்குச்சியோடு பல்துலக்கிக் கொண்டு வரும் ஐயாவைப் பின்தொடர்ந்து மலையடிக்குப் பயணப்படுவது வாழ்க்கையின் மிக அரிய பயணம். மலையடி என்பது வெட்டப்பட்ட பாறைகளின் பள்ளத்தின் தேங்கிக் கிடக்கும் மழை நீர், "மானசரோவர்" ஏரியைப் போன்ற தூய்மையும், குளிர்ச்சியும் நிரம்பிய அந்தப் பள்ளங்களில் குளிப்பது ஒரு புத்தம் புதிய அனுபவம், கைகளை நீட்டிப் படுக்க வைத்து எங்களை நீந்தப் பழக்கிய அந்தக் காலைகள் இன்னொருமுறை கிடைக்கப் போவதே இல்லை.வீட்டுக்குத் திரும்பியவுடன் வேப்பமரத்து மேடையில் அமர்ந்து குவித்துப் பரப்பப்பட்ட நெற்கதிர்களின் மீது சுற்றி வரும் மாடுகளை வேடிக்கை பார்ப்பது கிடைக்க இயலாத காட்சி ஆகிவிட்டதை எப்படி நான் நம்புவது. மாடுகள் அறுவடை செய்யப்பட நெற்கதிர்களின் மீது சுற்றி வரும் போது நெல்மணிகள் உதிர்ந்து பிரிக்கப்படும், அது போரடித்தல் என்று அழைக்கப்படும். ஆசையில் ஒருநாள் மாடுகளை ஓட்ட ஐயாவிடம் அனுமதி வாங்கி இணைக்கப்பட்ட கயிறுகளைக் கையில் பிடித்தபடி நடக்கையில் வலது கோடிக் காளை ஒன்று நெஞ்சில் விட்ட உதையும், அதன் வலியும் இன்னும் கொஞ்சம் மீதமிருக்கிறது, இழந்து போன அந்தக் கிராமத்தின் வாழ்க்கையைப் போலவே.

இருப்பினும் நான் தொடர்ந்து நேரம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் ஊருக்குத் திரும்பி விடுகிறேன், இப்போது மண்ணால் செய்யப்பட திண்ணைகள் அங்கு இல்லை, அது இருந்த இடமும், நினைவுகளும், வாழ்க்கையை எனக்கு நினைவுபடுத்திக் கொண்டே இருக்கும், அப்படி ஒரு வாழ்க்கை என் குழந்தைக்கு வாய்க்க வேண்டும் என்று நான் கனவு காண்கிறேன். அந்தக் கனவு ஒரு கனவாகவே ஆகிவிடும் போலிருக்கிறது......